Tuesday, May 29, 2012

Hangganan (ebook)

I have just published my first ebook at Smashwords. Please download a copy and tell your friends about it para naman maging “bestseller” kahit libre. :)

Nagbabalik si Calvin, isang dating pag-ibig, na hanggang ngayon ay nasa puso pa rin ni Aris. Perfect timing dahil Valentine’s day at siya ay single. Subalit may baggage si Calvin – “in a relationship” pa rin ito sa kanyang naging kapalit. Muli niya ba itong tatanggapin kahit na siya ay makikihati at magiging kabit? Subalit kanya naman talaga si Calvin at maaari niya itong bawiin at muling angkinin!

HANGGANAN
by Aris Santos

Read or download the free ebook at Smashwords.

Check me out at Goodreads.

Sunday, May 27, 2012

Black Party 4

Dahan-dahan akong lumapit, hindi naglalayo ng tingin sa kabaong.

Taliwas sa aking inaasahan, hindi isang luoy na bangkay ang naroroon kundi isang makisig na lalaking may maaliwalas na mukha at para lamang nahihimbing.

Binalingan ko ang babaing nakaputi. Sa malapitan ay para siyang usok na nakalutang sa hangin. “Sino siya?” ang aking tanong.

“Siya si Augustus,” ang kanyang tugon. “Ang patron ni Regidor.”

Na-conclude ko, ito ‘yung hibernation. Ganito pala, nahihiga sa kabaong. Parang si Dracula.

“Matagal na ba siyang natutulog?” Muli, ang tanong ko sa babae.

“Matagal-tagal na rin,” ang kanyang sagot. “At sapat na ang panahon upang siya ay muling magising. Higit lalo ngayon at naririto ka na, ang bagong itinakda.”

Muli kong pinagmasdan ang lalaki. Mestisuhin ito, matipuno ang pangangatawan. At kagaya ni Regidor, mahahaba ang mga binti – magkasintangkad sila marahil. Ang akala ko, mas may edad ang patron subalit higit itong mas bata sa kanya. Mas bata pa sa akin, kung tutuusin.

Nakaramdam ako ng magkahalong paghanga at panibugho. Paghanga dahil tunay na kaakit-akit si Augustus at panibugho dahil alam kong ex siya ni Regidor na minahal, kinatalik sa nagdaang panahon.

“Lubos na ang kanyang pagbabagong-anyo,” ang pakli ng babae. “Anumang sandali ay nakatakda na siyang bumangon.”

Muli kong binalingan ang babae. “Sino ka? Bampira ka rin ba? Bakit may alam ka tungkol sa…” Hindi ko naituloy ang aking sasabihin dahil sa gilid ng aking mga mata, nakita kong gumalaw ang “bangkay”. Kumurap? Kumislot? Hindi ko matiyak. Muli kong pinagmasdan si Augustus, matagal, subalit nanatili itong walang katinag-tinag. Pinaglalaruan ba ako ng aking imahinasyon?

Nang mag-angat ako ng paningin, wala na ang babae. Mag-isa na lamang ako sa tabi ng kabaong sa gitna ng bakanteng basement.

Saka lang ako naging aware sa katahimikan ng paligid. Umihip ang malamig na hangin (hindi ko alam kung saan galing) at pinagsayaw ang ningas ng mga kandila sa “burol” ni Augustus. Bahagya akong nanginig – di ko matukoy kung sa takot o lamig.

Nagulat ako nang walang anu-ano’y may kamay na humawak sa aking balikat. Napaigtad ako at napapihit.

“Bakit naririto ka?” Si Regidor.

“Dinala ako rito ng babaing nakaputi.”

“Babaing nakaputi?”

“Mahaba ang buhok. Maganda. Hindi ko nakuha ang pangalan niya.”

“Si Corazon…” Halos pabulong ang pagbanggit ni Regidor sa pangalang iyon.

“Kilala mo siya?”

“Dito siya nakatira. Matagal na, panahon pa ng mga Kastila. Isa siyang white lady.”

“Multo? Isa siyang multo?”

“Si Corazon ay ginahasa at pinatay. Patuloy siyang naghihiganti, hindi lamang sa gumahasa at pumatay sa kanya – na matagal nang nagbayad – kundi pati na sa mga supling nito na ipinangako niyang uubusin. Ayon sa kanya, isa sa mga itinakda ang lulubos sa kanyang paghihiganti kaya pinayagan niya ang mga bampirang manirahan dito sa kanyang villa.”

“Paano niya nalaman iyon?”

“Ang mga multo ay may makapangyarihang intuition.”

“Sino kaya ang itinakdang iyon?”

“Hindi niya sinasabi. Maaring ikaw. Maaaring ako. Subalit lipas na ang aking panahon.” Sumulyap siya sa kabaong. “Nakatakda nang bumangon si Augustus at ako ay patungo na sa kinalalagyan niya ngayon.”

Sumulyap din ako kay Augustus. “Napakaganda niyang lalaki,” ang hindi ko napigilang sambitin.

Hindi sumagot si Regidor subalit nakita ko sa kanyang mga mata ang pagsang-ayon.

“Minahal mo ba siya noon?” ang tanong ko.

“Oo. Ngunit hindi na ngayon.” Walang pag-aatubili ang kanyang sagot.

“Lumilipas ba ang pagmamahal katulad ng paglipas ng panahon?”

“Ang pagmamahal sa patron ay hindi nawawala, nalilipat lamang ito sa itinakda.” Ginagap niya ang aking pisngi at tinitigan ako sa mga mata. “Ikaw na ang mahal ko ngayon.”

Para na rin niya akong niyakap sa sinabi niyang iyon. Napangiti ako.

Inakbayan niya ako. “Halika na. Huwag na nating gambalain pa si Augustus. Iwan na natin siya at hayaang lumisan nang mapayapa.”

***

Nang sumunod na gabi, bandang alas-dose, muli akong naalimpungatan sa pagkakahimbing. Iginala ko ang aking paningin – inaasahan ang aparisyon ni Corazon – subalit walang ibang “tao” sa silid. Bumangon ako. May puwersang tila humahatak sa akin. Malakas ang puwersang iyon at hindi ko ma-resist. Tumayo ako at lumabas ng silid.

Tuluy-tuloy ang mga hakbang ko na tila may sariling isip. Binagtas ko ang pasilyo at nanaog ako sa hagdan hanggang sa matagpuan ko ang aking sarili na nasa main door ng bahay na kusang bumukas pagtapat ko roon.

At sa hardin, aking natanawan ang pigura ng isang lalaking papalabas ng gate. Saglit itong tumigil at lumingon sa akin. Si Augustus. Luminous ang kabuuan na tila napaliligiran ng mga alitaptap. Bago ko pa nagawang tuminag, pumihit na ito at nagpatuloy sa paglalakad hanggang maglaho sa dilim.

Sa mga ugat ng matandang puno ng balete, naroroon si Corazon, nakaupo at nakatingin sa akin.

***

Katulad ng sinabi ni Regidor, natigil ang mga pagpatay. Unti-unting nawala sa balita ang tungkol dito at unti-unti ring napawi ang takot at pangamba ng gay community. Kaya ang Malur na pinangyarihan ng mga krimen ay muling nabuhay. At sa pagsapit ng June na kung saan ginaganap ang White Party, tuluyan nang nalimutan ang tungkol dito at dumagsa ang mga bading sa pagdiriwang.

Kabilang na kami roon.

Ang aming pagdalo ay bahagi ng “normal” naming pamumuhay. Umapir kaming nakaputi (sana pala ay isinama namin si Corazon. Char!) at magka-holding hands katulad ng karamihan sa mga lovers na nagpupunta sa Malur. Not that we’re pretending dahil totoo namang “in a relationship” ang status namin ni Regidor. And I couldn’t be happier.

Ang nakaraang pitong buwan ang masasabi kong pinakamasayang episode ng aking buhay. Ano pa ba ang aking mahihiling? I’ve got a handsome boyfriend, an active sex life, a laid-back existence, a big house (haunted nga lang), and a ghost for a friend. And most of all, bampira na ako at patuloy na lumalakas ang powers ko. Hindi ko na lang iniisip na may hangganan ang lahat. Basta, ini-enjoy ko na lang.

Ang daming tao sa Club. Papasok pa lang, nakikipaggitgitan na kami. Ang daming cutie! Hindi ko maiwasang sila ay pagmasdan pero hindi ko matukoy kung ang aking atraksiyon ay para sa kanilang laman o sa dugong dumadaloy sa kanilang mga ugat. Basta, nanunuyo ang aking lalamunan at may urge akong idampi ang aking mga labi (o ngipin?) sa kanilang mga katawan. Bagay na parang aware si Regidor kung kaya kaagad siyang umorder ng drinks. Bloody Mary! At kahit paano, pinawi niyon ang aking pagkauhaw.

Pinatugtog ng DJ ang “Beautiful Nightmare”. Hinila ako ni Regidor paakyat sa ledge. Nakipagsiksikan kami sa mga naroroon. At nagsimulang magsayaw.

Relate na relate kami sa music. Dahil, come to think of it, ang nangyayari sa amin ay maihahambing sa isang magandang bangungot – magkahalong romance at horror.

Nagyakap kami ni Regidor. At nang magdikit ang aming mga erection, nagsimula kaming kumiskis at kumadyot sabay sa beat ng tugtog.

Hindi naging hadlang ang aming mga suot upang ma-maximize ang stimulation – vampires are extra-sensitive to touch! – kaya bago natapos ang tugtog, sabay kaming nanginig at nag-climax.

Still feeling heady, bumaba kami ng ledge at nagtungo sa bar. Muli kaming umorder ng Bloody Mary. At habang umiinom, may biglang kumalabit sa akin.

Bumaling ako ng tingin.

“Hi. Remember me?” ang bati.

At ako ay nagulat nang mapagsino ang aking kaharap.

(May karugtong)

Tuesday, May 15, 2012

Black Party 3

“May standards ang pagiging bampira,” ang panimula ni Regidor. “Hindi lahat qualified.”

“Standards?” ang tanong ko. “Kagaya ng ano?”

“Kagaya ng bloodline,” ang sagot niya. “Iyong mga may bahid lamang ng dugong maharlika ang receptive sa kagat ng bampira at may kakayahang mag-mutate.”

“Ako? May dugong maharlika?”

“Maaaring descendant ka ng mga sinaunang hari at reyna, datu at dayang, hindi mo lang alam.”

Hindi ko nga alam kaya ako ay natahimik na lamang.

“Lason ang enzymes ng mga bampira sa dugo ng karaniwang mortal kaya sila ay namamatay,” ang patuloy niya. “At dahil bibihira ang may dugong maharlika, marami muna sa mga mabibiktima ang mamamatay bago may isang mabuhay. At iyon ang itinakda.”

“Bakit kailangang hanapin ang itinakda?” Hindi ko mapigil ang aking curiosity.

“Dahil ang pagiging bampira ay isang progression. At upang makasulong, kailangan ng mapagsasalinan, ng tagapagmana.”

“So, ang iyong ginawang mga pagpatay ay upang hanapin ang itinakda – na sinasabi mong ako nga?”

“Oo at hindi. Dahil ang ginawa kong mga pagpatay ay necessary din para sa aking nourishment at bilang offering sa aking patron.”

“Patron?” Kumunot ang noo ko.

“Sponsor. Benefactor. Siya ang bampirang nag-convert sa akin at pinagkakautangan ko ng loob.”

“Nasaan siya ngayon?”

“Nasa hibernation. At dahil siya ang aking patron, mayroon kaming connection. At dahil connected kami, ang dugong aking iniinom ay hindi lamang magpapalakas sa akin kundi maghuhugas din sa kanya upang makumpleto ang kanyang purification.”

“Hibernation? Purification?” Higit na lumalim ang kunot ng noo ko.

Umunat sa kanyang pagkakahiga si Regidor. Hindi ko naiwasang hagurin ng tingin ang kanyang kabuuan, ang kanyang kahubdan na walang pakundangan sa pagkakalatag. Lumikha iyon ng mga mumunting alon ng pagnanasa mula sa aking puson pababa sa aking kaselanan.

Tumagilid siya at humarap sa akin, saka muling nagpatuloy. “May stages ang pagiging bampira...”

Distracted man sa kanyang pang-akit, ako ay matamang nakinig.

“First stage ang conversion. Ang itinakda kapag natagpuan na ay kakalingain ng patron at huhubugin upang maging ganap na bampira.

“Second stage ang transformation. Sa pagkalinga at paghubog ng patron sa itinakda, magaganap ang palitan o exchange. Magsasalinan sila -- kapangyarihan mula sa patron at kalinisang-loob mula sa itinakda na magaganap lamang sa pamamagitan ng pagniniig. Sabay sa pagbabagong-loob ng itinakda ang pagbabagong-anyo ng patron.

“At kapag nakumpleto na ito, saka lamang magpapatuloy ang patron sa third stage – ang hibernation at purification. ”

“Para saan ang hibernation at purification?”

“Ito ang paghahanda para sa pinakamataas na antas ng pagiging bampira – ang enlightened state na kung saan absolute ang kapangyarihan at perfected ang mga katangian – upang maging karapat-dapat at katanggap-tanggap sa kanyang pagbabalik sa Baluarte.”

“Baluarte?” Hindi ako nauubusan ng tanong.

“Ito ang lugar na pinagmulan ng mga bampira. Parang vampireville.”

“Saan ito matatagpuan?”

“Sa Europa. Subalit lihim ang eksaktong lugar. Ang bampira pagkaraang mag-undergo ng hibernation at purification ay tatawagin ng misteryosong tinig at bibigyang-direksiyon upang ito ay kanyang marating. Ang kanyang pag-uwi sa Baluarte ay katuparan ng isang pangako na binitiwan daantaon na ang nakakaraan.”

Hindi ko na kinailangang magtanong dahil nabasa na ni Regidor ang ekspresyon sa aking mukha at siya ay nagpatuloy.

“Noong unang panahon, isang grupo ng mga pinakamakikisig, pinakamatatapang at pinakamatatalinong bampira ang ipinadala sa isang misyon upang palaganapin ang vampirism sa Asya. Kapalit ng basbas ng kanilang pinuno ay ang kanilang pangako na sila ay magbabalik sa Baluarte anuman ang mangyari.

Naglayag sila sa malawak na karagatan subalit isang gabi habang sila ay nagsasagawa ng orgy upang paigtingin ang kanilang mga kapangyarihan, isang malupit na unos ang humagupit sa barkong kanilang kinalululanan at ito ay lumubog. Nagkahiwa-hiwalay sila at kung saan-saan napadpad – Pilipinas, Thailand, Indonesia, Malaysia. Ang orihinal na planong mass conversion ay hindi nasunod dahil sa kanilang pagkakawatak-watak.

Subalit tinupad pa rin nila ang kanilang misyon. Nagkanya-kanya sila ng set-up – katulad ng set-up natin ngayon – at nag-convert, naging patron, nagturo sa mga itinakda. At ang kanilang legacy ay nagpatuloy hanggang ngayon.

Dahil sa pagtupad sa pangako, ang bawat bampira, katulad ng mga pasimuno ay destined na umuwi, magbalik sa Baluarte pagkatapos ng misyon.”

It was so much vampire history for one night subalit nanatili ang aking interes. “Kailan makukumpleto ang aking conversion at ang iyong transformation?”

“Bago sumapit ang ika-labindalawang pagbibilog ng buwan.”

“At kailan ako magsisimulang sumipsip ng dugo?”

“Hindi pa ngayon. Not until makumpleto ang conversion mo.”

“Hindi ba ako magugutom? Paano ako mabubuhay?”

“We will live off each other’s body. Katawan ko ang bubusog sa’yo at katawan mo ang bubusog sa akin. Ngayong natagpuan na natin ang isa’t isa, matitigil na ang mga pagpatay, at least for a year. Mamumuhay tayo nang tahimik at masaya. Almost normal, makikisalamuha tayo sa mga tao. At higit sa lahat, mamahalin kita at mamahalin mo ako.”

“Ang ibig mo bang sabihin ay magiging magkarelasyon tayo?”

“Oo. Dahil upang maging ganap ang ating mga pagbabago, hinihingi ng natural law na maging lovers tayo.”

***

Wala nang preamble, kaagad naming sinunggaban ang isa’t isa.

Muli kaming nagniig, higit na maalab kaysa una. Puno ng pananabik na parang hindi pa kami nasaid.

Napakatalas ng aking pakiramdam, buhay ang bawat himaymay ng aking laman at napaka-responsive sa pleasure na hatid ng bawat dampi, haplos at sundot ng labi, palad at ari ng pinakamakisig na lalaking itinadhana sa akin ng kapalaran.

Vampire or not, I couldn’t be happier. Si Regidor ang pinangarap kong lover and I don’t care if I have to sell my soul to the devil, basta’t ang mahalaga, akin siya at ako ay kanya.

***

Alas-tres nang madaling araw, witching hour, nang maalimpungatan ako. May naramdaman akong kakaiba, na maliban kay Regidor na nahihimbing sa tabi ko, may iba pang presence sa kuwarto.

At hindi nga ako nagkamali dahil pagsulyap ko sa may pinto, naroroon, nakatayo ang isang babae, nakaputi, mahaba ang buhok. Maningning ang outline na tila pinaglalagusan ng liwanag.

“Sino ka?” ang aking tanong.

“Halika, sumama ka sa akin,” ang kanyang tugon. May alingawngaw ang kanyang tinig na parang nanggagaling sa malalim na balon.

Bumangon ako, mangha sa pangitaing iyon.

“Halika,” ang muling yaya ng babae. “May ipakikita ako sa’yo.”

At pagkatapos, pumihit siya at parang usok na lumusot, naglaho sa pinto.

Tumayo ako at lumabas ng silid. Sa pasilyo, nakita ko siyang tumatakbo. Dinig ko ang kanyang mga yabag at matitinis na halakhak.

Bumaba siya ng hagdan, kasunod ako. Muli naming tinahak ang isang mahabang pasilyo sa unang palapag ng bahay.

Pagsapit sa dulo, saglit siyang tumigil at nilingon ako. “Halika,” ang sabi bago naglagos sa isang pinto.

Binuksan ko ang pinto. Bumungad sa akin ang isang hagdan pababa.

Binagtas ko ang mga baytang na nagdala sa akin sa basement.

Natigilan ako. Isang maluwag na bulwagan iyon. Bakante, maliban sa isang bagay na nasa gitna niyon.

Isang bukas na kabaong, natatanglawan ng mga kandilang pamburol.

Ang babaeng nakaputi ay nakatayo sa tabi, nakatunghay sa lalaking nakahiga roon.

(May karugtong)