Huwag mo na sana akong paasahin pa kung hindi na maaaring
muli ay maging tayong dalawa. Mahirap na parang pinaglalaruan mo pa rin ang pagmamahal
ko na alam mong hindi nawala.
Huwag mo na akong kumustahin sa text na kapag sinagot ko ng
pangungumusta rin, ika’y biglang tatahimik. Huwag mo nang sabihing nami-miss mo
ako kung ang paghahayag ko rin ng
pagka-miss sa’yo’y babalewalain mo lang din.
Huwag mo nang
sabihing mahal mo pa rin ako, dahil alam mong hindi ako makakapagpigil at
muling bubuhos hindi lang ang aking damdamin kundi pati ang idinulot mong sakit
na hanggang ngayo’y pilit kong sinisikil.
Hayaan mo na akong magkaroon ng pagkakataong ika’y malimot
dahil sabi mo nga, mayroon ka nang iba at ika’y masaya. Para saan pa at patuloy
ang iyong panggagambala?
5 comments:
Maligayang pagbabalik, Aris.
@mugen: salamat, mugen. nakita ko kasing nagbalik ka na kaya nagbalik na rin ako. sana magbalik na rin sila. :)
Medyo naka-relate ako sa ilang parts ah pero,
Kuya Aris! I really really miss you so much! Linggu-lingguhan akong naghihintay sa iyo and thank you dahil nandito ka na ulit!
@jay calicdan: i miss you too, jay. may mga pinagdaanan lang ako kaya nawala sandali. hindi ako aalis. i'm here to stay. :)
Napadalaw ako sa blogsphere. Gaya mo, may dinaramdam din. Hahaha.
Welcome back. :)
Post a Comment