The One That Got Away

Di sinasadya, nabuksan ko ang kanyang Friendster.

Na-excite ako and at the same time na-disturb habang bina-browse ko ang mga pictures niya.

He is so damn good looking! Wala siyang pangit na pic. Kahit yung mga “bagong gising” pics, he looked so fresh and yummy! And his “wet, shirtless, in trunks” Boracay pics, oh boy, so hot and sexy!

Napaka-gwapo talaga ni JB. As in!

Una kong narinig ang pangalan niya sa aking mga friends. Na-meet nila si JB isang Saturday na absent ako sa Bed. They were talking about him the next Saturday. They were swooning over him.

I met him that Saturday evening. My friends introduced me to him. At napanganga ako pagkakita sa kanya. Hindi OA ang mga friends ko. Nagsasabi lang sila ng totoo!

He was surprisingly very nice. He firmly shook my hand. And took time to chat.

Nang magyaya na ang mga friends ko na sumayaw, niyaya ko rin siya and he gamely went along with us. Nang umakyat kami ng mga friends ko sa ledge, umakyat din siya. We danced but I did not have the courage to flirt with him.

As we were dancing, I was just watching him. Kuntento na akong pagmasdan siya habang sumasayaw. Masaya na akong makasayaw siya. At ang mga panaka-naka niyang pagngiti sa akin ay sapat na upang ang tibok ng puso ko ay bumilis sabay sa beat ng “Just Fine”.

After a while, nagpaalam siya sa amin. Kailangan niya na raw umalis.

Natapos ang gabing iyon na si JB ay parang isang dumaang panaginip.

***

Nakita ko uli siya nang sumunod na Sabado sa ledge ng Bed.

“Hey, Aris!” ang bati niya. It was a warm greeting.

“JB!” ang parang nagulat kong banggit sa pangalan niya.

We shook hands.

May kasayaw siya. May kasayaw rin ako.

We both did not bother to introduce our partners.

Napansin ko na masyadong close si JB sa kasayaw niya. Halos magkayakap na sila.

Ganoon din kami ng kasayaw ko (because we were already flirting bago kami nagkita ni JB).

Habang nagsasayaw, patingin-tingin ako kay JB. Napapatingin din siya sa akin. At nagkakangitian kami. Sana kami na lang ang magkasayaw. Sana kami na lang ang magkayakap.

I pretended na ok ako, na nag-eenjoy ako sa kasayaw ko. Actually, nag-i-enjoy naman talaga ako sa kasayaw ko, but not until I saw JB! Gusto ko ang kasayaw ko, pero mas gusto ko si JB!

I smiled at my partner. He smiled back at hinalikan niya ako.

Pumikit ako.

Habang hinahalikan ako ng partner ko, si JB ang nasa isip ko.

I got lost in my partner’s kiss.

Pagdilat ko, wala na si JB.

Later that evening, I saw him again. He was drunk. Inaalalayan siya nung guy na kasayaw niya earlier.

Nakita niya ako.

“Aris…” ang sabi. He was slurring his words. “Am so drunk…” At hindi ko inaasahan, isinampay niya ang kanyang mga braso sa balikat ko. Gusto ko siyang yakapin, pero di ko nagawa.

“Are you ok?” ang concerned kong tanong.

“Yeah,” ang sabi. “Uwi na ako.”

“Need help to get a cab?” ang volunteer ko.

“No. No. He’s taking me home,” ang muwestra niya sa kasama niya.

Saan? Sa bahay mo o sa bahay niya? Para akong biglang nainggit. Parang gusto ko siyang agawin at sabihin: ako na lang ang mag-uuwi sa’yo. Pero siyempre tumahimik lang ako.

“Bye. ” Kumalas si JB sa akin at maagap na kumapit sa kanyang kasama.

“Bye. Ingat,” ang sabi ko.

Tinapik ko sa balikat ang kanyang kasama. “Ingatan mo siya, pare.”

***

Di siya mawala-wala sa isip ko. Di mabura-bura ang imahe ng maganda niyang mukha lalo na kapag nakapikit ako.

Tinatanong ko sa sarili ko, what’s holding me back? Bakit hindi ko magawa sa kanya ang maging agresibo, katulad ng ginagawa ko kapag may natitipuhan ako. Sa iba, parang ang dali-dali kong makipaglandian. Sa kanya, bakit parang umuurong ang lakas ng loob ko.

Dahil iba ang tingin ko sa kanya. Dahil higit sa halik at yakap ang gusto ko sa kanya. Dahil higit sa isang gabi lamang na pakikipag-relasyon ang gusto ko sa kanya. Gusto ko, siya na!

When I went to Bed the following Saturday, nakapagdesisyon na ako.

Didiskartehan ko na si JB.

Mga 1:30 a.m. na ako pumasok. In full swing na ang party.

Parang lumundag ang puso ko nang makita ko siya. Higit siyang maganda sa imahe na nasa aking alaala. Luminous ang kanyang maputing balat na lalong tumitingkad kapag tinatamaan ng mga ilaw. May mapang-akit na ningning ang kanyang mga mata na mababanaagan mo kahit na sa dilim. Nakaramdam ako ng magkahalong kaba at excitement.

Nakatayo sa isang sulok si JB. May hawak na drink at may kausap. May mga sandaling tumatawa siya o napapangiti (dahil siguro sa pinag-uusapan nila) at nakikita ko ang paglabas ng kanyang dimples sa magkabilang pisngi. Kita ko rin ang mapuputi at pantay-pantay niyang mga ngipin.

Sinino ko ang kanyang kausap. Friend ko pa pala. Si MK. (Si MK ay barkada rin namin pero hindi namin siya regular na nakakasama.)

Nilapitan ko sila.

Kinawayan ako ni JB at nginitian nang makita niya akong papalapit. Nginitian ko rin siya. Nag-hi ako sa kanila ni MK. Bumeso pa sa akin si MK.

Naghanap ako ng buwelo para isagawa ang plano ko. Pero napansin ko na masyadong immersed sina JB at MK sa kanilang pag-uusap. Whatever it was, mukhang private and I felt that I shouldn’t be there. Nagpaalam muna ako sa kanila at lumayo. I joined my other friends. Later, ang sabi ko sa sarili. Hihintayin ko muna na humiwalay si MK at lalapitan ko si JB. Magsasayaw kami…mag-uusap…magtititigan… Oh, JB, atin ang gabing ito!

Pero antagal-tagal ko nang nakikipag-kuwentuhan sa mga friends ko at nakakailang tugtog na rin kaming sinasayawan, hindi pa rin naghihiwalay sina JB at MK. MK, friend, haller! Wag kang maging isang malaking hadlang!

From a distance, I was watching them. Madilim lang siguro at medyo nakainom na ako, pero ang tingin ko sa kanila, parang ang sweet nila sa isa’t isa at hindi lang sila basta nag-uusap. Maya-maya, umakyat sila sa ledge. Nagsayaw. Magkahawak-kamay. May panibugho akong naramdaman. Parang gusto kong sumugod sa ledge at agawin si JB kay MK.

Nayanig ako sa sumunod na eksena.

Naghalikan sila. Si JB at ang kaibigan kong si MK.

JB, my dream lover boy. How could you?

Parang dinurog ang puso ko sa aking nasaksihan.

Wala akong nagawa kundi ang magparaya.

I grabbed the nearest cutie. “Hi. Wanna dance?”

“Sure.”

And I danced like crazy.

***

“Kumusta na kayo ni JB?” Tanong ko kay MK nang magkita kami the following Saturday. Nasa Silya kami at umiinom habang naghihintay sa iba naming mga friends. “I saw you kiss last Saturday.” May masakit pa rin sa aking puso habang sinasabi ko ito.

“Wala na.”

“Anong wala na?”

“Just yesterday nag-usap kami, di na pwede.”

“Bakit?” Parang nabuhayan ako ng loob sa aking narinig.

“Kasi… “

“What? Dahil ayaw mo na sa kanya? Dahil wala kang balak na seryosohin siya? Dahil ayaw niya sayo? What?” ang sunud-sunod at punumpuno ng pag-asa kong pagtatanong.

“Kasi… nagkabalikan na sila ng kanyang boyfriend.”

Ouch!

“Alam mo, Aris,” ang patuloy ni MK. “I like him. I really do. Sayang. I don’t think we will ever see him again. Di na siya pwedeng lumabas dahil mahigpit ang kanyang boyfriend.”

***

This morning tinext ako ni MK. “I added you na sa Friendster. Accept mo na.”

I logged on, at in-accept ko ang Friendster request ni MK. Nakatuwaan kong i-check ang mga friends niya.

At doon sa Recently Added, I clicked randomly.

Si JB ang di sinasadyang nabuksan ko.

Kaya nakita ko ang kanyang Friendster.

At habang tinitingnan at ina-admire ko ang kanyang mga litrato, parang kinukurot ang aking puso. Nalulungkot ako. Nanghihinayang. Antagal ko ring hindi nakaramdam ng ganito sa isang tao. Kay JB lang. Pero walang nangyari, nauwi lang sa wala. At parang nawalan na ako ng pag-asa.

May nakita akong isa pang album. “HON”, ang title.

I clicked it.

There I saw his boyfriend’s pics.

He is not even half as goodlooking as JB.

Bitter ako, I know.