Sa Gubat

Nang masabit sa sanga at mapunit ang iyong manipis na salawal, nalantad ang iyong balat mula baywang hanggang sa kung saan nagdurugtong ang iyong biyas. At doon ko napagtanto na wala kang suot na panloob. Pilit mo iyong pinagtakpan subalit sa halip na maikubli ay dagliang lumusot at nabuyangyang ang iyong kasarian. Ako’y natigilan at napatitig, namangha sa kung gaano iyon katikas. Kung anong ipinayat ng iyong katawan ay siya naman niyong inilusog, tila hindi angkop sa iyong kabuuan. Napangiti ka na lamang sa paghulagpos ng iyong ari na siguro dahil sa pagkakabulabog ay nabuhay, nagngalit na parang nanghahamon ng laban. Hinawakan mo iyon at dinaop ng palad na parang pagsansala sa kaaway. Tuluyan mo nang hinubo ang iyong salawal at ang iyong kahindigan ay hinaplos, inamo ng iyong kamay – urong-sulong, baba-taas – hanggang sa ang dalisay na daloy ng batis ay siritan ng iyong katas. 

Sa panahon ng tag-init at tag-tigang, ang pinakamagandang tanawin dito sa probinsyang pinuntahan ay natagpuan ko sa gubat.