Ten

This should have been posted last July 6. But as usual, nakalimutan ko na naman. Sorry, hindi talaga ako ganoon ka-thoughtful. But anyway, the important thing is, I remembered.

Today is my blog’s 10^th anniversary! (fireworks)

Wow, ten years! What can I say? Naging madalang man ang posts ko, ang mahalaga, buhay pa rin ako. Hindi ko pa rin tuluyang isinasara ang blog ko.  At kahit malalayo ang pagitan, patuloy pa rin naman ako sa pagpo-post. I haven’t stopped writing. Medyo pahirapan lang makahanap ng time na in the mood at inspirado akong  magsulat dahil na rin sa stress at pagod sa work.

Pero sabi ko nga, I never stopped. Mahal ko ang pagsusulat at kailangan ko lang magpahinga paminsan-minsan pero hinding hindi ako titigil.

At upang patunayan ito at ipagdiwang na rin ang ika-sampung anibersaryo ng blog ko, may I present to you my new book! Not an ebook but a printed book. Finally! Nabigyan din ng katuparan ang matagal ko nang pangarap, ten years after sinimulan ko ang blog ko. At kanino ko pa ba ito ihahandog kundi sa inyo, mga tapat kong kaibigan at mambabasa.

Abangan sa Agosto. Limited copies only. Bili na po kayo.

Pasya

Inapuhap ko ang iyong mga mata.

Sinalubong mo ang aking tingin. Ang inaasahan kong pag-iwas ay hindi mo ginawa.

Buo ang iyong loob sa kung ano man ang iyong ipinaglalaban.

Dinudurog ang puso ko sa iyong pakikipaghiwalay.

Subalit nagmamatigas ka sa gitna ng aking panghihina. Nagmamayabang sa gitna ng aking pagpapakumbaba.

Hindi ka matitinag. Buo na ang iyong pasya.

Unang Gabi

Babangon sana si Alberto subalit pinigilan siya ni Leandro.

Lumapit sa kanila si Henry. “Pagbigyan na natin si Leandro,” ang sabi.

Napakunot-noo si Alberto.

Lumipat ang tingin ni Henry kay Leandro, humihingi ng saklolo.

“Noon pa ma’y gusto na kita,” ang sabi ni Leandro. “Unang kita ko pa lamang sa iyo’y pinagnasaan na kita. Hindi ko nga lang nagawang sabihin noon dahil hindi pa hayag ang tunay na pagkatao ko. Subalit ngayon, naririto ka at wala na akong dapat itago. Ito na ang tamang pagkakataon upang bigyang katuparan ang matagal ko nang pagnanasa sa’yo.”

Napatingin si Alberto kay Henry, nagtatanong.  

Tila nabasa ni Henry ang nasa kanyang isip. “Hindi ka niya nalimot,” ang sabi nito. “Kahit noong nagkarelasyon sila ni Miguelito. Kaya nga nabaling sa akin ang kanyang pagtingin dahil magkamukha raw tayo. Okay lang sa akin iyon. Alam ko na kapag kami ay nagse-sex, ikaw ang kanyang naiisip. Okay lang din sa akin iyon. Open si Leandro tungkol sa mga pantasya niya sa’yo at tanggap ko iyon. Nito ngang huli, ang pantasya niya ay ang makaniig ka... at ako... nang sabay. Ang sabi niya, iyon ang magbibigay sa kanya ng lubos na kaligayahan at ayokong ipagkait sa kanya iyon.”

Muli ay tila nagbara ang kanyang lalamunan. Hindi siya makapaniwala. Nais niya mang tumutol, hindi niya alam ang sasabihin o gagawin. Tila nawalan siya ng lakas at nanatili na lamang siyang nakatingin.

“Pagbigyan na natin si Leandro,” ang ulit ni Henry habang nagtatanggal ng damit.

Naghubad na rin si Leandro. At pagkatapos ay hinubaran na rin siya nito.

Ilang sandali pa’y hubo’t hubad na silang tatlo.

Hindi niya alam kung bakit nagpaubaya na lang siya. Marahil, dahil sa pagkabigla. Maaaring dahil sa likod ng kanyang isip ay naroroon ang pag-iwas na maka-offend dahil nga sa utang na loob ng pagpapatuloy sa kanya. O maaari rin namang dahil sa ang nangyayari ay gusto niya rin, hindi nga lang niya maamin.

Muli niyang naramdaman ang paggapang ng mga kamay ni Leandro. Gayundin ang mga kamay ni Henry. Napapikit na lamang siya. Hanggang sa ang pandama ng mga palad ay naging pandama ng mga labi. Mainit-init, mamasa-masa. Maya-maya pa’y sumiping na sa kanya ang dalawa.

Nilingkis siya ng mga bisig at binti sabay sa patuloy na paghimas, paghaplos at pagdampi. 

Club Havana

(Disclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.) 

Sa muli kong pagtapak sa Club Havana, wala na ang dating mainit na pagtanggap. Wala nang nakakaalala kung sino ako at kung ano ang aking nakaraan.

Dumadagundong ang tugtugan. Maharot ang sayawan ng mga kalalakihan sa tanglaw ng aandap-andap na mga ilaw. Wala silang pakialam at pakundangan. Nagyayakapan, naghahalikan, naghihipuan.

Wala pa ring ipinagbago, kagaya pa rin ng nakaraan. Pati ang lungkot na mababanaag sa likod ng kasiyahan. Marami ang naghahanap ng hindi pa rin matagpuan. Marami ang uhaw na naghahanap ng katighawan.

***

Ang bulwagan ay sentro ng pagpapakitang-gilas. At doon ko siya napagmasdan. Guwapo, maalindog, matikas. Mag-isang nagsasayaw sa gitna ng kaguluhan. Sa kabila ng pagiging mapang-akit, walang ibang nangangahas na siya’y lapitan. O kaya’y landiin.

Maliban sa akin.

***

Sinimulan ko munang hagilapin ang kanyang paningin at nang magtama ang mga mata namin, nginitian ko siya, sabay padala ng mensahe sa pamamagitan ng isip: Gusto kita.

Tumugon siya. Ngumiti rin. At tila may mensahe rin akong natanggap mula sa kanya. Kung kaya nilapitan ko siya. “Hi,” ang halos magkasabay pa naming sabi.

“Ilang taon ka na?” ang tanong ko.

“Twenty two,” ang sagot niya.

Bigla akong nagkaroon ng pag-aatubili. 44 na ako. He’s half my age.

“Ang bata mo pa pala,” ang sabi ko.

“Sa tingin ko, magkasing-edad lang tayo,” ang sagot niya.

Saka ko lang naalala na iba na nga pala ang aking itsura pagkatapos kong dumaan sa procedure.

Ang sinumang nakakita na ng billboard ni Korina sa EDSA ay magsasabing halos hindi nila ito nakilala.

Pareho kami ng pinagdaanang procedure ni Korina. Ako ang male counterpart niya na best-kept secret ng clinic. Bago siya, ako muna ang pinagpraktisan ni Doktora. Libre lang. Inalok ako at napapayag na maging guinea pig. Swerte ko dahil naging matagumpay din ang resulta. Kagaya ni Korina, bumata rin ako ng twenty years.

Kaya muli akong tumapak sa club dahil pakiramdam ko ay bagong tao na ako. Hindi na ako ang dating naghahari-hariang nalaos. Bata na uli ako and this is my rebirth and comeback of sorts.

*** 

Nagsayaw kami ni bagets na hindi nagbibitiw ang aming mga tingin. Doon ko siya napagmasdang mabuti. Singkit ang kanyang mga mata, kaytangos ng kanyang ilong at kaypupula ng kanyang mga labi. Kaykinis din ng kanyang kutis. At dahil nasa uso ang buhok at pananamit, mapagkakamalan siyang isang K-Pop artist.

Dahan-dahang naglapit ang aming mga mukha at sabay sa aming pagyayakap ay nagtagpo ang aming mga labi. Nagsalo kami sa isang matamis na halik.

Dinaluyan ako ng excitement na hindi ko mapigil. Para akong kinikiliti na nagpahumindig sa aking pagkalalaki. Tingnan mo nga naman ang nagagawa ng pagbabagong-anyo. Hindi lang kumpiyansa sa sarili ang ibinabalik kundi pati sigla ng libido.

***

Sa dark room sa itaas ng club, doon kami nag-make out. Nagdukutan, naghawakan at naghimasan ng mga ari habang ang mga labi’y abala sa paghahalikan. Maya-maya’y naglakbay ang bibig ko sa kanyang leeg, dumako sa dibdib at doo’y namalagi sa magkasalit na pagsipsip sa kanyang mga utong. Naglakbay din ang aking mga kamay sa kanyang puwet. Pinisil-pisil ko iyon, dinakot-dakot, pinanggigilan ang tambok.

Nang ako’y bumitiw, siya naman ang nagpaligaya sa akin. Hinimod niya ang aking dibdib, ang aking tiyan. Nagulat ako nang ako ay kanyang luhuran. Walang kaabog-abog, isinubo niya ang aking paghuhumindig at taas-babang pinaglaruan. Para akong idinuyan. Napapikit ako habang nilalasap ang sarap. Itinulak ko siya nang maramdaman kong malapit na akong labasan. Huwag muna, may gagawin pa ako sa kanya.

At isinubo ko rin siya, mahigpit na kinuyom sa aking bibig, labas-masok na hinagod ng dila ang ulo at tagdan. Napakapit siya sa aking buhok, napasabunot. Napaungol, habol ang hiningang tila nagkabuhol-buhol. Kumadyot siya, pabilis nang pabilis. At nang maramdaman ko ang contraction ng mga ugat, bumitiw ako sabay sa pagpulandit ng kanyang katas.

At pagkatapos ako naman ang kanyang sinalsal. Muli kong hinanap ang kanyang mga labi at doon ako ay nanatili hanggang sa sapitin ko ang sukdulan. Umabot hanggang leeg ang talsik ng aking tamod.

***

“Mag-uumaga na pala,” ang sabi niya nang masulyapan ang aking relos. “I need to go.”

Magkayakap kami sa sofa, ninanamnam pa rin ang tamis ng mga nagdaang sandali.

“Do you really have to go?” Gusto ko siyang pigilan subalit kumalas na siya sa aking mga bisig at nag-ayos ng sarili.

“Hindi ako pwedeng maarawan,” ang sabi niya.

“Bakit, bampira ka ba?” ang biro ko.

“Yes,” ang sagot niya. “May lihim akong nakatago sa dilim ng gabi.”

“Pareho pala tayo. I am not exactly who you think I am.”

Hinagkan niya ako sa labi. “That makes us compatible, baby.”

Saglit kaming nagkatitigan, figuring out kung seryoso ba ang isa’t isa sa mga sinasabi.

“I really have to go.” At tumayo na siya.

Tumayo na rin ako. “Will I see you again?”

“Sure,” ang sagot nya.

At tumalikod na siya.

“Wait,” ang habol ko.

Pumihit siya.

“Aris nga pala. Ikaw, anong pangalan mo?”

“Hindi mo ba ako nakikilala?” Ngumiti siya, labas ang mga ngiping porselana. 

Nanatili akong nakatingin sa kanya, naghihintay sa kanyang pagpapakilala.

“Ako si Xander. Xander Forbes.”

At tuluyan na siyang umalis. Naiwan akong nakanganga.