Sorry

We slept together. Ako at si Marcus.

Dahil sa patuloy na pag-ulan noong Sabado, kinansela ko ang Malate gimik namin at sa halip ay inimbita ko na lang siya at iba pang mga kaibigan for a slumber party sa bahay.

We watched “Boy Culture” on DVD and pigged out on sandwiches, chips and soda. Kuwentuhan at kulitan hanggang sa mapagod. We went to bed at around 2 a.m.

Of course, we had sex. Ako at si Marcus. Dahil sa kuwarto ko siya natulog.

He had an enormous surprise for me. His enthusiasm, though, did not surprise me. I was expecting it and I was ready.

Nagliliwanag na when we finally drifted to sleep. Tired. Drained. Satiated.

Subalit paggising ko, I felt strange. Hinanap ko ang kaligayahan sa dibdib ko pero parang empty ang pakiramdam ko. Wala ang inaasahan kong nag-uumapaw na affection para sa kanya.

Pinagmasdan ko siya sa kanyang pagkakahiga sa aking tabi. Hinagod ko ng tingin ang kanyang payat at hubad na katawan… ang inosente at maamong mukha… ang nakapikit niyang mga mata na may malalagong pilik-mata. Then it struck me. Kahawig siya ni Clarence.

Si Clarence ang nakikita ko sa kanya!

Napatutop ako sa aking ulo.

Kaya wala akong maramdaman para sa kanya dahil substitute lang siya ni Clarence.

I was just trying to recreate everything na may kaugnayan kay Clarence. Ang slumber party kasama ang mga kaibigan ko. Ang pagsisiping naming dalawa.

I was appalled by my realization.

Nagamit ko si Marcus dahil may hang-up pa ako kay Clarence at hindi pa nakaka-“let go”.

Pero hindi ko sinasadya. Mali ang intindi ko sa sarili ko. Akala ko, “moving on” ang ibig sabihin ng attraction at interest ko kay Marcus. Pero “holding on” pala iyon sa alaala ni Clarence.

Hindi ko alam na ganoon pala ako kalungkot at noon ko lang napagtanto dahil sa nagawa ko.

I felt so pathetic. I hated myself.

Parang bigla akong naawa kay Marcus. Niyakap ko siya. Gusto kong mag-sorry.

Dumilat siya, uminat, ngumiti at yumakap din sa akin.

“Mahal mo ba ako?” ang tanong niya.

Puno ng antisipasyon ang kanyang maningning na mga mata subalit ayokong magkunwari. Ayokong magsinungaling dahil kapag ginawa ko iyon, higit ko lamang siyang sasaktan.

Hindi ako sumagot. Hinigpitan ko ang aking yakap.

I knew it was too late to apologize.