Pagbabaka-sakali

“Are you alone?” ang tanong niya.

“I’m on my own,” ang sagot ko.

“Need company?”

“Sure.”

Ngumiti siya.

“Sandali lang. Babalikan kita,” ang sabi ko.

“I’ll wait for you here,” ang sabi niya.

Dumiretso na ako ng akyat para pumunta sa restroom.

Pagbaba ko, naroroon siya. Nakatayo sa may punong-hagdan, nakangiti sa akin.

Kaagad niyang hinawakan ang kamay ko sabay hila sa akin sa dancefloor. “Tara, sayaw tayo.”

Sa saliw ng “Song For The Lonely”, nagsayaw kami.

Nagkataong nasa dancefloor din si AX kasayaw ang jowa niya. Bumulong siya sa akin: “Asan si James? Bakit hindi siya ang kasayaw mo?”

“Bakit mo hinahanap sa akin si James?” ang sagot ko.

“Kahit hindi ka nagsasalita, alam ko. Halata ko.”

“Ang alin?”

“Na gusto mo siya. In fairness, gwapo ang ipinalit mo.”

Ipinakilala ko siya kay Benedict para umiwas sa paglawig pa ng usapan namin.

Kaagad din siyang lumayo.

Pinagmasdan ko si Benedict. At napangiti ako. I should be proud dahil kasayaw ko siya. I should be happy dahil nasa akin ang atensyon niya.

I started feeling great. Naging masigla ang mga galaw ko. Naging maharot. Gayundin si Benedict. Nakangiti siya, hindi lumalayo ang mga mata sa akin.

Maya-maya, magkahawak-kamay na kami. Nag-slow down kami sa pagsasayaw.

Kinabig niya ako papalapit sa kanya. Nagtapat ang aming mga mukha. Nagtama ang aming mga mata. Naglapat ang aming mga labi. Ang halik niya ay parang magaan na dampi at hindi nagmamadali. Napapikit ako at tila nawala sa sensasyong dulot ng kanyang maingat na pagtuklas sa aking bibig.

Dumilat ako sa pagbibitiw ng aming mga labi. Niyakap ako ni Benedict. Yumakap din ako sa kanya.

Over his shoulder, namataan ko si James. Nasa di-kalayuan, nakatingin sa amin. Wala akong mabanaagang ngiti sa kanyang mga mata.

Maya-maya, tumalikod siya at umalis.

Humigpit ang yakap ko kay Benedict. He was so nice and sweet. Nakailang palit na ng tugtog pero parang hindi ko namamalayan. Sa piling niya, nakalimutan ko ang aking kalungkutan. At si James.

***

“We’re here na at Silya,” ang text ni M sa akin.

Umaga na pala at nasa labas na ang mga kaibigan ko.

I invited Benedict to join us for breakfast. Tumanggi siya. “Kailangan ko nang umuwi. May susunduin kasi ako sa airport.”

“Ah, ok.”

“Pero ihahatid na kita sa Silya para makilala ko ang mga friends mo. Ano nga pala ang number mo?”

We exchanged numbers.

Nang ipinakilala ko si Benedict sa mga friends ko, warm sila lahat sa kanya. James was cordial. Nag-shake hands pa sila.

Benedict hugged me bago siya umalis.

Nang wala na si Benedict, medyo kinantiyawan ako ng barkada. Si James, tahimik at hindi nakisali.

We had breakfast. Pareho pa kami ng inorder ni James. Muli naming napagdiskitahan ang videoke.

This time, kumanta na ako. Iniwasan kong tumingin kay James, pero nararamdaman ko, nakatingin siya sa akin.

Kumanta rin siya. “Let Me Be The One”.

Nagtama ang aming mga mata.

Nakaramdam ako ng pagkapaso.

Naghiwa-hiwalay ang barkada na hindi kami nag-uusap.

***

Paggising ko bandang alas-dos nang hapon, tinext ko si Benedict.

“Thanks for the company last night. I had a great time.”

“Ako rin,” ang reply.

“Nanggaling ka na sa airport?”

“Yup.”

“Sino nga pala sinundo mo?”

“My boyfriend.”