Senyas

Maalinsangan ang gabi at higit na madilim. Kumukulog at kumikidlat dahil sa nagbabadyang ulan. At dahil walang kuryente, hindi ako mapakali. Binuksan ko ang bintana at dumungaw ako sa labas. Doon kita namataan.

Nasa balkonahe ka ng inyong bahay, nakatayo sa bahaging hindi nabububungan. Sa guhit ng matatalim na kidlat, para kang isang aparisyon na ang imahe ay mataman kong sinipat. Payat, matangkad, nasa kasibulan ng kabataan. Marahil disisais ka lang o disisiyete, subalit nais kong ipagpalagay na disiotso ka na dahil matagal na kitang pinagnanasaan. Mula pa nang ikaw ay unang mapagmasdan, mula nang kayo ay lumipat diyan sa bakanteng bahay sa tapat. Ilang ulit ko na bang pinagpantasyahan ang iyong nagkakahubog pa lang na katawan? Hindi ko na mabilang.

Kagaya ko, hindi ka rin mapakali. Tila init na init sa kabila ng hanging nagsisimulang umihip. Hindi ko alam kung ako ay iyo ring namataan. Subalit tumuwid ang iyong tindig, tumikas. At sa isang iglap sabay sa muling pagkislap ng kidlat, tinanggal mo ang iyong damit. At ikaw ay tumitig sa aking direksiyon, tila nanunukso, nang-aakit. Biglang kumulog at ako ay ginulantang hindi lamang ng dagundong kundi ng dagubdob na nagsimulang gumapang mula sa aking talampakan paakyat, pasalikop sa aking kaangkinan. Higit na nag-umigting ang daloy ng maalab na kiliti nang mapagmasdan kitang hinahaplos-haplos ang iyong dibdib at tiyan, na kinalaunan ay nauwi sa pagsapo ng kamay sa harapan. At habang humihimas nang marahan, isang ngiti ang nabanaagan ko sa iyong mga labi sa muling pagguhit ng kidlat.

Nagsimulang bumuhos ang ulan, malalaki ang patak, parang pagsasaboy ng mga maliliit na bato sa bubong na yero. Patuloy ang mga kulog at kidlat habang mabilis na napipigta ang kapaligiran. Subalit nanatili ka sa balkonahe at hinayaang mabasa ang sarili. Mistulang nakatapat ka sa regadera, kumikinang ang kahubdan sa malakas na dilig ng tubig. At sa tanglaw ng muling pagkidlat, nakita kitang sumenyas. Itinapat mo sa iyong bibig ang naka-bumbong na palad, sabay muwestra nang pasalsal.

Kaagad akong napaigkas, napahangos palabas ng bahay. Muli kitang tinanaw upang tiyakin na hindi ako nagkakamali sa iyong mensahe. At nang muli kang sumenyas, nawalan na ako ng agam-agam. Nagmamadali akong bumaba at sumugod sa ulan, lumabas ng gate at tumawid ng kalye. Hindi ko pa man nararating ang inyong gate, naroroon ka na at ako ay maagap nang pinagbubuksan.

***

Nang magkaharap, kaagad tayong nagyakap. Pasunggab na hinanap ng bibig ko ang bibig mo at tayo ay naghalikan. Tinanggal ko ang aking damit at naghubuan tayo ng mga salawal. Inapuhap mo ang aking ari, binumbong sa iyong palad, binate-bate, bago ka lumuhod at ginawa sa akin ang kanina ay isinesenyas mo sa balkonahe.

Naglalawa na ang hardin sa patuloy na buhos ng ulan at naglalawa rin ang iyong bibig na aking pinagtampisawan.

Hindi nagtagal, muli tayong nagyakap. Muli tayong naghalikan at pagkatapos, ako naman ang naging mapangahas. Gumapang ang aking bibig pababa sa iyong leeg, sa iyong dibdib. At doon ako ay nanatili, sa iyong mga utong na dinila-dilaan ko muna bago sinipsip. Hindi naglaon, naglakbay ako pababa sa iyong tiyan, puson, bulbol, singit. Hanggang sa ako naman ang bumumbong sa iyong paghuhumindig. Nilasap ko ang iyong kabasalan nang buong tamis at pananabik. At ikaw ay napakapit, napaliyad, nag-alumpihit.

Patuloy ang ulan sa pagtigmak sa paligid subalit hindi ako tumigil hanggang sa ikaw ay manginig at ang iyong katas ay tumigmak din sa aking bibig.

***

Sabay sa paghupa ng ulan ay ang paghupa rin ng ating init. Tahimik tayong nakahiga sa hardin habang nagsasala ng damdamin, katulad ng pagsasala ng carabao grass sa daloy ng tubig.

Tumagilid tayo, paharap sa isa’t isa. Manaka-naka pa rin ang mga pagkidlat na nagsilbing tanglaw natin. Nagngitian tayo, nag-usap ang mga mata.

“Ano nga pala ang pangalan mo?” Nais kitang higit na makilala at pahabain pa ang mga sandaling iyon na kadaupang kita.

Subalit hindi ka sumagot at sa halip ay naglayo ng tingin.

“Bakit lagi kang mag-isa?” Muli akong nagtanong, kaakibat ang pag-asam ng isang magandang simula at patutunguhan para sa ating dalawa.

Bumaling ka sa akin, tumitig nang tila may pagpapaumanhin.

At saka nagsimulang gumalaw ang iyong mga kamay.

Hindi man ako maalam sa senyas, naintindihan ko ang ibig mong sabihin.