Noong bata pa
ako, tuwing bakasyon, madalas kaming umuwi ng buong pamilya sa probinsiya.
Subalit nang maglaon, dumalang nang dumalang iyon hanggang sa tuluyang mahinto.
Ngayon ay bakasyon na naman at binata na ako. Kaga-graduate ko lang sa kolehiyo at dahil sa kawalan ng magawa, naisipan kong umuwi sa probinsiya -- nang
mag-isa.
Bakit ko iyon
ginawa? Naghahanap ako ng excitement at gusto ko ring mapag-isa. Wala na
kasing nakatira sa bahay namin sa probinsiya. Ang lola ko, mula nang mamatay ang
aking lolo, ay kinuha na ng aking tiyo sa Maynila. Magiging mag-isa lang talaga
ako roon at malaya kong magagawa ang gusto ko.
Alas-dos na
nang hapon nang ako ay makarating. Pagkapasok sa bahay ay agad kong binuksan
ang mga bintana. Sumayaw sa liwanag ang nabulabog na alikabok. Namataan ko ang
mga sapot sa kisame at dingding. Sa labas ay tila nagpupumilit makapasok ang
mga baging na damo. Sa kabila niyon ay may kung anong masaya at magaan sa aking
pakiramdam. Siguro ay dahil sa panunumbalik ng mga alaala noong aking kabataan.
Nakarinig ako
ng pot-pot mula sa labas, partikular
sa tapat ng bahay. Naisip kong meryenda iyon at tama ako dahil kasunod niyon ang
sigaw ng naglalako.
“Cheese
Donuttt!!!” Pot-pot-pot.
“Monggo Donuttt!!!” Pot-pot-pot.
“Monggo Donuttt!!!”
Uy, may choices!
Dahil sa
hindi pa ako nanananghali, nakaramdam ako ng gutom.
Nagmamadali akong bumungad sa labas upang tawagin ang
naglalako. Buti na lang at hindi pa ito masyadong nakalalayo.
Lumapit ang
lalaking naglalako, nakangiti. Na-take note ko na bata pa ito at may itsura.
Ibinaba niya ang dalang styro box sa may paanan ko at binuksan. Nalanghap ko
ang mabango at katakam-takam na halimuyak ng donuts.
“Bagong luto
ba yan?”ang tanong ko.
“Opo.
Mainit-init pa,” ang sagot niya.
“Alin ba ang
cheese at ang monggo?”
“Ah. Yung
bilog po, cheese. ‘Yung pahaba, monggo.”
Pahaba? May donut bang pahaba?Ah, meron
nga pala sa Mister Donut. Pero sa Dunkin’, wala yata.
“O sige,
bigyan mo ako ng dalawang cheese at isang monggo. Magkano ba?”
“Walong piso
po ang isa.”
Gamit ang
sipit, kinuha niya sa kahon ang aking order at inilagay sa kapirasong brown
paper. Natigilan ako nang ibinibigay na niya sa akin iyon. There was something
funny sa pagkakaposisyon ng mga donut -- isang pahaba at dalawang bilog -- na
hindi ko naiwasang mag-isip ng bastos.
Inabot ko sa
lalaki ang bayad -- singkwenta pesos na buo.
Agad siyang
nagbilang ng isusukli.
“Keep the
change,” ang sabi ko pero parang wala siyang narinig. Patuloy pa rin sa
pagbibilang at pagkatapos ay iniabot pa rin sa akin ang sukli. Saglit kaming
nagkatitigan.
“Sabi ko,
huwag mo na akong suklian,” ang ulit ko.
Nanatili
siyang nakatingin sa akin at doon ko siya napagmasdang mabuti. Matangkad,
maitim, matipuno. At kahit weather-beaten ang mukha, hindi maitatago ang
pagkaguwapo. Makapal ang kilay, medyo madilat ang mga mata na naaadornohan ng
malalagong pilik, katamtaman ang ilong at makakapal ang mga labi na likas ang pagkapula.
Naka-sando siya at shorts -- jersey na pang-liga -- na bagama’t luma na at
kupas, malinis pa ring tingnan sa kanya.
Kinuha ko sa
balot ang pahabang donut, isinubo -- hindi ko intensiyong maging suggestive -- at
pagkatapos ay marahang kinagat iyon.
Pinanood niya
ako na para bang na-amuse siya sa ginawa ko. Nginuya ko ang donut at nalasahan
ko. Mmm, yummy! I ran my tongue through my lips.
Nagbaba siya
ng paningin sabay dampot sa kanyang styro box.
“Sige po.
Maraming salamat.”
Tumango lang
ako, hindi pa rin naglalayo ng tingin sa kanya.
Tumalikod
siya at akmang aalis na subalit muli siyang bumaling. Sinalubong niya ang aking
mga mata.
“Mag-isa ka
lang dito?” ang tanong niya.
Isinubo ko
muna nang buo ang natitirang donut at pinagpag ang asukal na dumikit
sa aking mga labi, bago ako sumagot. “Oo.”
“Ah.” Siya
naman ang tumango-tango.
Inayos niya
ang pagkakabuhat sa kanyang kahon at inakala kong aalis na siya kaya kumilos na
rin ako upang pumasok sa loob. Subalit nagulat ako nang makita kong kasunod ko
siya. Natigilan ako at hindi nagawang magsalita. Pagkapasok sa bahay, ibinaba
niya ang kahon at ipinatong doon ang pot-pot niya. Isinara niya ang pinto at
napaurong ako. May pangamba man sa maaari niyang gawin, agad akong nilukuban ng
excitement, ng pagnanasa at nanaig sa akin ang pananabik sa susunod niyang
gagawin. Agad siyang nagtanggal ng pang-itaas at pagkatapos ay hinubo ang kanyang shorts. Tumambad sa akin
ang kanyang paghuhumindig.
“Gusto mo bang
tikman ang aking pahabang donut?”
Nandilat ang
aking mga mata. Hindi ako nakahuma. Napakalaki niyon. Mataba. Kulay-honey. Nabitiwan
ko ang balot ng natitira pang donuts dahil sa pagkabigla.
“Gusto mo
ba?”
Hindi pa rin
ako makapagsalita. Dahan-dahan siyang lumapit sa akin at sinimulan akong
halikan. Hindi ko nagawang tumutol. Nadama ko ang mainit niyang mga labi,
gayundin ang mainit niyang hininga sa aking pisngi, leeg, balikat, dibdib.
Pagkatapos ay hinanap niya ang aking bibig at pilit ibinuka iyon, ipinasok niya
ang kanyang dila at siya ay nagdumiin sabay sa pagsipsip. Kinuha niya ang aking
kamay at ipinadama ang kanyang erection. Nakakapaso. Pumipintig-pintig.
Hinawakan niya ako sa magkabilang balikat at marahang itinulak pababa hanggang sa
ako ay mapaluhod sa kanyang harapan.
“Tikman mo
na. Gusto mo ‘yan, di ba?”
Hindi na ako
sumagot at naging sunud-sunuran na lamang sa kanya. Nilasap ko siya sa aking
bibig. Nahirapan ako noong una subalit kinalaunan ay nakagamayan ko na.
Maya-maya pa, sinasabayan na niya ang aking pagtaas-baba.
Hinila niya
ako patayo at muling hinalikan sa labi. At pagkatapos ay pinatalikod niya ako
at niyakap. Hinalikan sa batok at sinimulang hubaran ng pantalon. Ibinaba niya
iyon kasabay ng aking brief. Naramdaman ko ang kanyang pagdunggol-dunggol na
sinundan ng pagtampal-tampal sa aking puwet.
“Gusto mo
yan, ha? Gusto mo yan?”
Hindi ako
sumagot. Sa halip ay ipinagdiinan ko sa kanya ang aking katawan.
Saglit siyang
bumitiw at nagmamadaling tinungo ang kanyang styro box at may kinuha sa loob.
At dahil muli siyang pumosisyon sa aking likod, hindi ko na nakita kung ano iyon.
Naramdaman ko na lamang na may ipinapahid siya sa aking madulas at malagkit.
Sinalat ko iyon.
“Butter?” ang
aking tanong.
“Hindi.
Mantekilya,” ang kanyang sagot.
Kumapit siya
sa akin, mahigpit, at muling gumiit. Naramdaman ko ang pagguhit ng sakit sa
kanyang dahan-dahang pag-angkin.
“Oh!”Napapikit
ako ng mariin at napakagat-labi.
Higit siyang
nagdumiin at pinigil ko ang mapasigaw.
“Gusto mo
yan, di ba? Gusto mo yan?” ang sabi niya.
Naramdaman ko
ang kanyang pagpasok sa akin nang buong-buo.
“Sumagot
ka!”ang asik niya.
“Oo! Oo!” At
nagpaubaya na ako.
Nagsimula
siyang umayuda. At dahil sa panghihina ng aking mga tuhod, ako ay dahan-dahang
napaluhod. Kung kaya, pinadapa niya na lamang ako sa sahig at pinaibabawan.
Ipinagpatuloy niya ang paglupig sa akin. Maya-maya pa, hinaklit niya ang aking
baywang at inangat ang aking katawan hanggang sa ang posisyon ko ay maging on
all fours.
Habang
kumakadyot from behind, abala ang kanyang kamay sa paghimas at paglamas sa
iba’t ibang bahagi ng aking katawan. Gayundin ang kanyang mga labi sa paghalik
sa kung saan-saan.
“Ah... Masakit....” ang aking anas.
“Hindi...kaya
mo yan...” ang kanyang tugon.
Hinanap niya
ang aking tagdan at pinaglaruan iyon, marahil upang tulungan akong mapawi ang
kirot.
Maya-maya pa
ay para na akong idinuruyan. Sinalubong ko ang kanyang bawat ulos.
Bumilis ang
kanyang mga kilos, gayundin ang paghimas niya sa akin. Habol namin pareho ang
aming mga hininga.
Ilang
sandali pa, kami ay nanigas... nanginig... at napasigaw.
Sabay naming narating ang sukdulan.
Sabay naming narating ang sukdulan.
***
Matagal na
siyang nakaalis ay nakahiga pa rin ako sa lapag. Nakahubad, nakahubo ang
pantalon na suspended sa aking mga binti na siya ring dahilan kung bakit parang
hindi ako makagalaw. Naging aware ako sa mga mumunting ingay sa kapaligiran --
huni ng mga ibon, tilaok ng manok, kaluskos ng mga dahon. Namataan ko sa aking
tabi ang donuts na nabitiwan ko kanina -- luray na sa pagkakabalot sa papel.
Marahil ay nadaganan o natapakan namin nang kami ay magpambuno.
Maya-maya pa
ay dahan-dahan na akong tumayo at tuluyan nang tinanggal ang aking pantalon.
Hubo’t hubad akong nagtungo sa banyo.
Binuksan ko
ang gripo at isinahod ang balde. Habang nagpupuno ng tubig ay parang natutulala
ako. Dama pa rin ng aking katawan ang marahas at masarap na pag-angkin sa akin
ng lalaki. Iyon ang aking unang karanasan at hindi ko alam kung ako ay matutuwa
o malulungkot.
I felt
violated pero bakit parang nagustuhan ko iyon? Kumpirmasyon ba iyon ng pagiging
bakla ko?
Gamit ang
tabo, nagsimula akong magbuhos ng tubig. Sunod-sunod. Tuluy-tuloy. Na para bang
magagawa niyong linisin hindi lamang ang aking katawan kundi pati ang aking
isip.
Bakit kailangang mangyari iyon?
Nagsimula
akong magsabon.
Bakit ngayon pa?
Kahit balot
na ako ng masaganang bula ay patuloy pa rin ako sa pagkuskos.
Bakit?
***
May mental
baggage ako na ayaw ko sanang aminin na siyang dahilan ng pagpunta ko rito.
Buntis ang
best friend ko at ako ang ama. Nangyari iyon nang hindi sinasadya. Sa isang overnight party, nalasing kami at nakalimot.
She’s keeping
the baby, ang sabi niya. Gusto kong pangatawanan ang aking nagawa. Subalit sa
nangyaring ito, naguguluhan ako.
Iyon ba
talaga ang gusto ko? Iyon ba talaga ang magde-define sa kung ano
ako? Mapagtatakpan ba niyon ang tunay na pagkatao ko? Mapagbabago ba ako? At
higit sa lahat, magiging masaya ba ako?
Nagsimula
akong magbanlaw na parang paghuhugas na rin sa konsensiya ko.
Lumabas ako
ng banyo at naglakad nang hubo’t hubad sa bahay kahit na nakabukas pa ang mga
bintana. Bakit ako mahihiya kung mayroon mang makakita? Ito ako, walang
pagbabalatkayo, at gusto kong maging malaya.
Umihip ang
hangin. Bahagya man akong nanginig, hindi ko hinayaang tagusin ako ng lamig.
Sa lapag ay
muli kong namataan ang luray na donuts. Pinulot ko iyon, pinagpagan at kinain.
Sa malayo ay
may sigaw akong naulinig.
“Cheese
Donuttt!!! Monggo Donuttt!!!”
Sapat na iyon upang ako ay muling mag-init.
===
Be my guest. Ang blog na ito ay bukas sa mga nais magbahagi ng kanilang kuwento. Ipadala ang inyong akda sa: akosiarisblog@yahoo.com.
===
Be my guest. Ang blog na ito ay bukas sa mga nais magbahagi ng kanilang kuwento. Ipadala ang inyong akda sa: akosiarisblog@yahoo.com.
8 comments:
OMG! Nilagnat ako! ^O^ Hahaha! Thank you Sir Aris. :)
-Patrice
ang guwapo naman ng author! :P
@patrice: ako ang dapat mag-thank you sa'yo. :)
@anonymous: at mabait pa. hehe! :)
hot!!!
ang galing! and i love your stories!
@anonymous: i agree. :)
@anonymous: thanks a lot. :)
Nagka.high fever yata ako... wahahaha!... thanks aris and to the author. :)) WInk!
Galing Aris. I can see why u posted it on your blog. Your style of writing is kinda the same. Ang paghabi ninyo ng salaysay sa sariling nating wika ay napakaganda.
Post a Comment