Mainit ang
naging pagtanggap ng mga kamag-anak na sumalubong kay Adrian. Kaagad siyang dinala sa ancestral house na
kung saan nakahanda ang isang masaganang tanghalian. Halos naroroon ang
kanilang buong angkan – mga lolo, lola, tiyuhin, tiyahin at mga pinsan – upang
siya ay i-welcome.
Nakilala niya
ang tiyahin niyang ikakasal, si Rosario, na halos hindi nagkakalayo ang
kanilang edad dahil bente-dos anyos lamang ito. Nakilala niya rin ang
nakatatandang kapatid ng kanyang ama, si Dolores na sinasabing nag-alaga sa
kanya noong huling bumisita sila dito.
Magaan kaagad
ang loob niya kay Dolores. Dama niya ang pagka-free-spirited nito. Hindi kagaya
ng iba niyang mga tiyahin na medyo mahiyain, napaka-bubbly nito at siya ay
asikasong-asikaso.
Napag-alaman
niya na hindi sa ancestral house nakatira si Dolores. Mayroon itong sariling
bahay sa tabing dagat. Dito niya piniling tumuloy dahil gusto niyang mapalapit
sa dagat. Natuwa si Dolores dahil matandang dalaga ito at mag-isa lang sa
bahay.
Pagkapananghali
ay kaagad na silang nagpaalam. Medyo malayo sa mga kamag-anakan ang bahay ni
Dolores. Kinailangan pa nilang bumiyahe sakay ng owner-type jeep. Nadaanan nila
ang tinatawag na Long Beach, ang tourist area na kung saan naroroon ang
concentration ng mga resort, bar at restaurant. Naisip niya si Dave na nang mga
sandaling iyon marahil ay nakahanap na nang matutuluyan.
Ilang sandali
pa ay lumiko na sila sa isang niyugan, nilandas nila ang isang baku-bakong daan
at maya-maya pa ay tumambad sa kanila ang isang cove na kung saan sa gilid ng
bundok ay naroroon at tila inukit ang isang bahay na gawa sa native materials –
kawayan, pawid at sawali. Di pangkaraniwan dahil ito ay built-around sa natural
na kapaligiran. Malalaki ang mga bintana
na nakukurtinahan ng mga pinagtuhug-tuhog na kabibe. Ang dalawang palapag na
bahay ay may veranda sa itaas na nakaharap sa dagat at mistulang
bahay-bakasyunan.
“Nagustuhan
mo ba ang bahay ko?” ang tanong ni Dolores nang makapasok na sila sa loob.
“Sobrang
ganda, Tiyang,” ang sagot niya. “Maaari na akong tumira rito habang-buhay.”
Natawa si
Dolores sa sagot niya. “Eksaherado ka naman.”
“Serious ako,
Tiyang. Ganito ang dream house ko.”
“Mabo-bore ka
lang dito kinalaunan.”
“Bakit, ikaw,
Tiyang, nabo-bore ka ba rito?”
“Hindi naman.
Nasanay na ako.”
Pinagmasdan
niya ang tiyahin at nakita niya na sa kabila ng pagiging mas matanda nito sa
kanyang tatay, maganda pa rin ito at mukhang bata sa edad na kuwarenta y dos.
Sa kabila ng pagtira sa probinsiya, makikita mong hindi nito pinababayaan ang
sarili at maayos ito maging sa pananamit.
Hindi na
nagtaka si Adrian kung bakit naiiba ang bahay ni Dolores. Dahil alam niya na sa
magkakapatid, naiiba rin ito. Matagal niya nang naririnig sa kanyang ama na si
Dolores ang black sheep ng pamilya. Moderno ang pananaw nito at madalas sumuway
sa mga magulang nila noon. Kahit tutol ang ama, nag-abroad ito. At pagkaraang
mamalagi nang matagal sa ibang bansa, umuwi ito at pumirmi na sa probinsiya.
Nagpatayo ng sariling bahay at namuhay mag-isa. Sa kabila ng maraming
manliligaw, nanatili itong dalaga hanggang sa tumanda.
Sa kabila ng
mga kuwento ng pagiging kakaiba ng kanyang Tiya Dolores, magaan ang loob niya
rito. Siguro dahil alam niyang bukas ang isipan nito. At sa isang katulad niya
na kakaiba rin dahil sa kasarian niya, pakiramdam niya, may pagkakapareho sila.
At sakali mang malaman nito ang lihim niya, naniniwala siyang maiintindihan
siya nito.
“Magsu-swimming
ka ba?” ang tanong ni Dolores.
“Opo,
Tiyang,” ang sagot ni Adrian.
“Huwag mong
kalilimutang mag-sunblock. Napakakinis pa naman ng iyong balat.”
Natigilan
siya sa sinabi ng kanyang tiyahin.
“Alagaan mo
na ang kutis mo habang bata ka pa. Ano bang cream ang gamit mo?”
Gusto niyang
malaglag sa kanyang kinauupuan. Dahil sa tanong na iyon, napag-isip siya: alam
na ba nito kung ano siya?
Umiwas siya.
Hindi iyon ang tamang panahon para sa pangungumpisal niya.
“Magbibihis
muna ako, Tiyang.”
“O, sige.
Ipaghahanda kita ng meryenda.”
Pumasok na
siya sa silid.
Nang
magpapalit na siya ng panligo, saka niya napansin na ang nadala niyang swimming
trunks ay ang regalo sa kanya ni Gerard. Hindi niya naiwasang muling maisip ang
ex-boyfriend. Nagbalik sa kanyang alaala ang tagpong iyon ng kanilang
pagkakasira.
***
Alalang-alala
siya noon kay Gerard dahil may sakit ito kaya umabsent siya sa huling subject
niya at umuwi nang maaga sa boarding house nila. May dala pa siyang pagkain at
gamot.
Subalit
nagulat siya sa kanyang dinatnan.
Katabi ni
Gerard sa kama si Yvonne, ang boardmate nila na may matinding crush dito.
Magkayakap na natutulog ang dalawa. Nakadamit naman pareho pero malay ba niya
kung katatapos lang nitong mag-ano.
Saklot man ng
galit at panibugho ang kanyang puso, tinimpi niya pa rin ang kanyang emosyon. Dahan-dahan
siyang pumasok sa silid, inilapag ang pagkain at gamot sa mesa, binuksan ang
cabinet, kinuha ang kanyang maleta at tahimik siyang nag-impake.
Tapos na
siyang ayusin ang mga gamit nang sabay na magising ang dalawa. Nagulat si
Gerard pagkakita sa kanya. Gayundin si Yvonne. Kaagad na nagkalas sa
pagkakayakap ang mga ito.
Hindi siya
nagsalita subalit matalim at nanunumbat ang kanyang mga mata.
“It’s not
what you think,” ang sabi ni Gerard. “Let me explain.”
Tahimik si
Yvonne na hindi niya alam kung dahil sa sindak o sa pagdiriwang ng kalooban.
Tumayo siya,
binitbit ang kanyang mga gamit at dumiretso sa pinto.
“Adrian, saan
ka pupunta?”
“Tapos na sa
atin ang lahat, Gerard. This is goodbye.”
Pinihit niya
ang seradura ng pinto at tuluyan na siyang lumabas.
No comments:
Post a Comment