Emote

Mula nang mag-disappear ka, hindi ka na uli nagparamdam.

Hindi ka na uli nag-text.

Nabalitaan ko na lang mula sa common friend natin: Nagkabalikan na kayo ng ex mo.

Noong iniwan ko kayo sa Sonata para mag-usap, you kissed and made up.

And then you made out.

Sumama ka na pala sa kanya habang ako ay parang tangang naghihintay sa’yo sa Bed.

Sa harap ng isang bakanteng mesa, pilit kong nilunod sa Strong Ice ang magkakahalong damdamin: sakit, galit at lungkot.

It felt like a roller coaster mishap. After the thrill and excitement, I fell hard and I was broken.

***

Last night after finally telling our story, hindi ako kaagad nakatulog.

Nanariwa ang alaalang pilit kong sinu-suppress nitong mga nagdaang araw.

Naiisip pa rin kita. Ayokong aminin sa sarili ko na in-love ako sa’yo. No. No. No.

You just caught me off-guard kaya ako nagkakaganito.

I was at my most vulnerable nang pinukol mo ako ng atensyon kaya sapul na sapul ako.

I will be fine, I know.

***

By nature, masokista yata talaga ang tao.

Nasasaktan na nga ako sa alaala mo, pinatugtog ko pa ang “Somewhere Down The Road” ni Barry Manilow.

Pinakinggan ko nang paulit-ulit na parang gusto ko na higit pang masaktan.

Bawat linya ng kanta, bawat sinasabi ay parang patungkol sa akin at sa ating dalawa. Tumitimo sa puso.

“Hindi ba ganoon talaga ang music? Pag in-love na in-love ka, o kaya naman heartbroken, almost all the songs na marinig mo, kahit saan, ay may meaning at parang kinakausap ka?” -- Joel McVie

Para akong maiiyak. Pero pinigil ko.

I pressed STOP.

Husto na ang emote.

Ayoko na.