Homecoming

Sabay sa pag-uuwian sa Pasko ng mga nasa malalayong lugar ay ang Alumni Homecoming ng alma mater ko sa probinsya. Dalawang araw bago ang Homecoming Night, nagkakaroon muna ng sari-saring mga palaro sa campus na kung saan naglalaban-laban ang mga batch.

“Gusto mo bang manood ng basketball?” ang tanong sa akin ng pinsan kong si Ron. “Batch n’yo at batch namin ang maglalaban.” Schoolmates kami ni Ron at one batch ahead ako sa kanya.

“Sige,” ang sabi ko. Ayoko sana dahil hindi naman ako mahilig sa basketball kaya lang medyo bored na ako sa bakasyon. Kailangan ko ng distraction.

“Kaklase mo si Alvin Alvarez, di ba?” ang sabi ng pinsan ko. “Star player noon sa varsity. Isa siya sa mga maglalaro para sa batch n’yo. Alam mo bang doctor na siya ngayon?”

Natigilan ako. Hindi dahil sa hindi ko maalala si Alvin Alvarez kundi dahil sa isang pangyayari noong kami ay third year high school. Isang pangyayaring nakakagulantang at hanggang ngayon ay hindi ko malilimutan.

***

Absent ang teacher namin kaya ang gulo ng klase.

Grupo-grupo at magkakaumpok ang mga “magkaka-uri”. Matalino. Pasaway. Bading. Tahimik. Bobo. (All-boys school kami, by the way.)

Doon ako sa grupo ng mga tahimik na ang umpukan ay naka-puwesto sa likod ng mga pasaway. Isa sa mga kagrupo ko ay si Jeremy na pinakapormal sa klase.  Nagbabasa lang kami habang ang mga pasaway ay maiingay at magugulo.  Nasa grupong iyon si Alvin Alvarez na tila siyang namumuno.

Naging aware ako sa kung ano ang sanhi ng ingay at pagkakagulo ng grupong Pasaway. May binubuklat silang magasin ng mga hubad na babae. At dahil nasa likod lang nila kami, dinig namin ni Jeremy ang kanilang mga komento.

“Ang laki ng dyoga!”

“Ang puti ng singit!”

“Ang sarap pagdyakulan!”

And with that, napansin kong hindi mapakali ang mga gago. Nag-iinit sila at hindi nila iyon maitago. Pinagdiskitahan nila ang grupo ng mga bading. Nilapitan nila ang mga ito at pilit na nagpapahipo. Tilian ang mga bading at takbuhan. Habol sila ng mga pasaway.

Maya-maya’y tumigil din ang mga pasaway sa pangha-hassle sa mga bading at nagsibalik sa kanilang umpukan. Subalit patuloy pa rin sila sa kanilang kaguluhan. Hindi pa rin binibitawan ang magasin. Umuulan pa rin ng dirty comments habang panay ang kambyo. Napansin ko ang higit na pamumukol ng kanilang mga harapan.

“Tigas na tigas na ako, mga pare!” ang bulalas ni Alvin Alvarez.

Natigilan ako. Hindi ko alam kung bakit parang na-excite ako pagkarinig sa tinurang iyon ni Alvin. Maging si Jeremy ay nasulyapan kong nag-angat din ng tingin.

At nagulantang ako sa sumunod na ginawa ni Alvin. Bigla niyang inilabas ang kanyang ari!

Napasinghap ako. It was the most gorgeous thing I have ever seen! Pink at napakaganda ng hugis. Totoo ngang tigas na tigas siya!

Parang hindi ako makahinga. Naramdaman ko ang biglaang guhit ng kung anong mainit sa aking loob. Sumikip ang brief ko. Parang sinabunutan ang pubes ko dahil sa biglaang erection.

Maging ang ibang mga pasaway ay nagulat at namangha. Natigilan din sila at pagkatapos ay napatawa.

Agad din namang itinago ni Alvin ang ari niya.

Napatingin ako kay Jeremy. Nakamulagat ito. Nakanganga at namumula.

Nagtama ang aming mga mata at agad na nabulgar ang sikreto ng pagkatao namin sa isa’t isa.

Mula noon, si Alvin na ang laging laman ng aking pantasya.

And I assume, gayundin si  Jeremy. At ang iba pang mga klosetang nakasaksi sa pagiging exhibitionist ng star player ng aming varsity.

***

Punumpuno na ang gymnasium nang dumating kami ni Ron. At dahil maglalaro siya para sa batch nila, naiwan akong mag-isa. Okay lang naman dahil homecoming nga, marami akong kakilala. Nakipagkumustuhan ako sa mga nakakasalubong at nadaraanan pero hindi ako nag-stay o nakiumpok sa kanila. Tuluy-tuloy ako sa paglalakad paakyat sa bleachers. Mas gusto kong doon pumuwesto, sa lugar na kung saan naka-assign ang aming klase sa tuwing may assembly kami noong hayskul. Nang marating ko iyon, tumayo muna ako at iginala ang paningin. Nasa mataas na bahagi ako ng bleachers. Kitang-kita ko ang buong court at ang buong gymnasium. Ang daming tao na kung hindi man alumni ay mga kasalukuyang estudyante siguro. Masigla ang amosphere. Lahat masaya. Parang piyesta.

Nasa court na ang mga maglalaro ng basketball at nagwa-warm up. Hindi ko na siya kinailangang hanapin pa. Si Alvin Alvarez. Naroroon siya na kaagad na umagaw sa aking pansin dahil sa kanyang katangkaran at maliksing mga galaw. After all these years – nagkaedad na kami at lahat – namumukod-tangi pa rin ang kakisigan niya. Kakaiba pa rin ang dating. Parang artista. Siguro’y dahil maputi siya at makinis. Ang pangangatawan ay dati pa rin at walang naiba. Muling nanumbalik sa aking alaala ang pagkakataong iyon na gumulo sa aking isip at kumumpirma sa aking kasarian. Siya ang secret love ko noon. So secret na hanggang sa gumradweyt kami, walang ibang nakaalam. Maliban na lang siguro kay Jeremy.

And speaking of Jeremy, namataan ko siyang nakaupo sa di-kalayuan. Nakatutok din ang mga mata sa court. Alam ko kung sino ang sinusundan ng kanyang tingin. Si Alvin, but of course!  Pinagmasdan ko ang aking “karibal” at ako’y nangiti na lamang. 

Simpleng-simple si Jeremy. Naka-white polo at black pants. Naka-leather shoes pa. Samantalang ako – naka-fit na T-shirt, skinny jeans at rubber shoes. Naka-spikes pa ang buhok. Kung siya’y nagtatago pa rin hanggang ngayon, ako hindi na.

Dahan-dahan ko siyang nilapitan at nang ako’y nasa tabi na niya, saka niya lang ako napansin. Kaagad niya akong nginitian.

Sandaling bumalik ang tingin niya sa court – kay Alvin – at pagkatapos, sa akin uli.

Sinalubong ko ang kanyang mga mata at muling nanariwa ang lihim na hanggang ngayo’y pinakaiingatan namin.

Ngumiti ako at inabot ko ang kanyang kamay.

Nagmano ako sa kanya bago umupo.

“Congratulations, ” ang sabi ko.

“Para saan?” ang tanong niya.

“Para sa ‘yong appointment,” ang sagot ko.

Nabalitaan ko kasi, si Jeremy na ang bagong Kura Paroko ng aming simbahan.