Halik Ng Bampira

Puno ang club, marahil dahil marami ang nais magkanlong mula sa panganib sa labas. Dito, sa ingay ng musika at kislap ng mga ilaw, safe ang iyong pakiramdam at malilimutan mo ang takot.

Dito maaari ka ring makatagpo ng “aaswangin” o kaya ay “aaswang” sa’yo upang makumpleto ang pagdiriwang ng Halloween.

Nasa ledge ako at hindi lang nakikipagsayaw kundi “nakikipag-aswangan” sa isang bagets nang mapatingala ako sa mezzanine. Doon, muli ko siyang nakita. Si “Edward”, nakatunghay sa akin. Pormal ang mukha at hindi ko alam kung epekto lang ng laser lights pero nanlilisik ang kanyang mga mata. May kilabot akong nadama. Good-looking siya pero tila may nakakatakot din sa itsura niya.

Na-distract ako nang magpaalam ang bagets na kasayaw ko. Magsi-CR lang daw siya. Hinalikan muna ako bago umalis. At nang muli kong tingalain si “Edward”, wala na ito sa kinaroroonan niya.

***

Nabulabog ang club nang magkaroon ng komosyon sa itaas. Saglit na itinigil ang music. May mga nagtakbuhan paakyat upang maki-usyuso, kabilang na ako.

Nagkatulakan patungo sa CR na kung saan naroroon ang kaguluhan.

At ako ay nasindak. Naroroon sa sahig, nakahandusay ang bagets na kasayaw ko. Isa nang malamig na bangkay!

***

Tila naging ghost town ang dalawang kalyeng iyon na nag-i-intersect sa labas. Kung dati-rati ay pinamumugaran iyon ng mga bading, ngayon ay abandonado na. Marahil kumalat na ang balita tungkol sa pinakabagong biktima kung kaya marami na ang nag-uwian dahil sa takot.

At dahil din doon kung kaya lumabas ako ng club. Hindi rin safe maging sa loob kaya ipinagpasya kong umuwi na lamang, nagsisisi kung bakit naisipan ko pang dumalo sa Black Party.

Binagtas ko ang deserted na kalye. Sarado na ang streetside bar nang madaanan ko at nakapatay na ang mga ilaw.

Umihip ang malamig na hangin at nanginig ako. Binilisan ko ang lakad, tila nakikipag-unahan sa mabilis ding tibok ng aking puso.

May narinig akong mga yabag sa likuran ko. Naramdaman kong may kasunod ako.

Lumingon ako.

Naroroon sa likod ko, nagmamadali rin ang mga hakbang, si “Edward”. Hindi ko alam kung bakit bigla akong sinaklot ng takot. Napatakbo ako.

Tumakbo rin siya, habol ako.

At bago pa ako tuluyang nakalayo, nadakma na niya ako sa braso. Hinila niya ako at kaagad na tinakpan ang bibig ko. Tinangka ko ang magpumiglas at manlaban subalit napakalakas niya.

Kinaladkad niya ako sa isang madilim na sulok.

At doon naramdaman ko ang pagbaon ng mga pangil niya sa leeg ko. Nanghina ako, sabay sa paglukob sa akin ng maluwalhating pakiramdam habang sinisipsip niya ang dugo ko. Napakamaluwalhati niyon na parang tinatalik ako.

Nagka-erection ako at maya-maya pa, naramdaman ko, papasapit na ako sa kasukdulan.

Nag-orgasm ako sabay sa pagdidilim ng aking paningin at tuluyang pagtakas ng ulirat.

====

Dinala ako ng aking mga paa sa isang liblib na lugar sa dulo ng Metro Manila. Natagpuan ko ang aking sarili sa harap ng isang lumang bahay-Kastila. Pamilyar sa akin ang bahay. Marahil na-feature na iyon sa Halloween Special ng “Magandang Gabi, Bayan” at napanood ko kaya ganoon. Subalit hindi lang familiarity ang aking naramdaman kundi affiliation, na para bang nanirahan na ako roon sa matagal na panahon.

Bahagya pa akong nagulat nang kusang bumukas ang kalawanging gate. Nakangingilo ang ingit ng mga bisagrang nangangailangan ng langis subalit hindi ko iyon pinansin.

Humakbang ako papasok sa bakuran. Sinalubong ako ng hihip ng hangin na nagpaulan at nagpaalimbukay sa mga tuyong dahon mula sa matandang balete na nakatanghod sa lakaran. Sinalubong din ako ng nagliliparan, naghuhunihang mga paniki.

Pagtapat ko sa pinto ng bahay, kaagad din itong bumukas. Madilim sa loob subalit kita ko ang lahat. Maalikabok na bulwagan, mga lumang kasangkapan na inaagiw at inaanay, mga kandelabrang basag, paikot na hagdan, mga librong magulo ang pagkakasalansan.

Nalanghap ko ang halimuyak ng rosas at kandila. Kaagad kong sinundan ang pinanggagalingan niyon. Umakyat ako sa ikalawang palapag, binaybay ko ang mahabang pasilyo at doon sa dulong kuwarto na kung saan may naglalagos na liwanag sa siwang ng pinto, natukoy ko na naroroon ang aking pakay.

Dahan-dahan kong itinulak ang pinto at tumambad sa akin ang kabuuan ng silid na pinaliliguan ng liwanag mula sa mga kandila na kung saan-saan nakatirik -- sa sahig, sa ulunan ng kama, sa mga muwebles. Nagkalat din ang mga talulot ng pulang rosas na parang basta na lang isinabog. At sa gitna ng silid, naroroon nakatayo, nakatalikod ang hubog ng isang matangkad at makisig na lalaki na nang ako ay lumapit ay pumihit at humarap sa akin.

Hindi pagkagulat kundi pagkamangha ang lumukob sa akin dahil sa tanglaw ng mga kandila ay tila higit na nagningning at naging luminous ang kanyang maputla at maputing kutis, higit na nagpatingkad sa mapang-akit niyang mukha na pamilyar na sa akin.

"Edward...?" ang tawag ko, halos pabulong.

Ang pormal na ekspresyon ng kanyang mukha ay nahalinhan ng ngiti na nauwi sa maiksing tawa.

"Mas gugustuhin kong tawagin mo akong Lestat kaysa Edward," ang wika niya, may lamyos ang mababang tinig na naghatid ng kilabot at kiliti sa akin. "Subalit hindi iyon ang aking pangalan. Ako si Regidor at kanina pa kita hinihintay. Maligayang pagdating sa iyong bagong tahanan, Carlito."

"Bagong tahanan?" ang tanong ko.

"Mula ngayon, dito ka na maninirahan. Dahil ikaw ang itinakda at sasailalim ka sa proseso ng pagbabago sa pamamagitan ko."

"Itinakda? Proseso ng pagbabago?" Kumunot ang aking noo.

"Halika, maupo ka," ang muwestra ni Regidor sa kama. "Ipaliliwanag ko sa'yo."

Tahimik akong tumalima. Naupo rin siya sa kama, sa tabi ko. At ako ay nagulat nang itulak niya ako pahiga. Subalit hindi ako tumutol nang pumaibabaw siya sa akin, marahil dahil sakop ako ng kanyang kapangyarihan o dahil gusto ko rin at sakop ako ng pananabik.

Inilapit niya ang kanyang mukha sa akin at nagtama ang aming mga mata. Napatitig ako sa kanyang pupils na kakaiba ang anyo at hugis, parang sa pusa. At sa halip na berde, dilaw o asul, kulay pula ang mga iyon.

Nalanghap ko rin ang kanyang likas na bango. Nakalalasing, nakalalango, parang drogang nagpa-high sa akin.

"Ipagpatawad mo," ang sabi ni Regidor, hindi naglalayo ang mga mata sa akin. "Hindi ko mapigil ang aking pagnanasa. Napakaguwapo mo."

Dumako ang kanyang kamay sa mga butones ng aking damit. Isa-isa niya itong pinigtal. "Hindi nababagay sa'yo ang iyong suot."

At saka lang ako naging aware na naka-hospital gown ako. Mahaba, shapeless, parang daster. At wala akong underwear!

Hindi naging mahirap para kay Regidor na iyon ay pilasin at nang ako ay lubusang mahubaran, lumuhod siya sa aking paanan at hinagod ng tingin ang aking kabuuan. Nakahiga ako sa kama na tila nakahain, wala ni anumang pagtatakip. Hinayaan kong mabuyangyang ang aking katawan nang buong-ningning. Proud ako sa aking katawan, sa resulta ng aking pagdyi-gym. At proud din ako sa sentro ng aking pagkalalaki na ang sukat ay tumutugma, tumutumbas sa laki ng aking mga masel.

Hinaplos niya ang aking balat, sinalat ang bawat contour ng aking kahubdan. Nag-linger ang kanyang kamay sa depinisyon ng aking kasarian na unti-unting bumalikwas, nanigas at umigkas. Kinulob niya iyon sa kanyang palad at dinama ang pintig at pitlag ng mga ugat. Kaagad din siyang bumitiw at nagsimulang maghubad.

Nalantad sa akin ang kanyang katawan na hindi man maskulado, firm at lean ang kalamnan, parang swimmer's bod. Malapad ang kanyang balikat at makipot ang baywang, walang kataba-taba at flat ang tiyan. Maputi at maputla ang balat.

Malugod ko siyang tinanggap nang muling kumubabaw sa akin. Niyakap niya ako at niyakap ko rin siya. Saka ko lang nadama na napakainit niya, parang may lagnat.

"Akala ko, may ipaliliwanag ka sa akin," ang pakli ko.

"Hayaan mo munang angkinin kita. Hindi ko na mapigil, baka magliyab ako sa init," ang sagot niya.

"Muli mo ba akong sisipsipin?"

"Oo. Subalit hindi na dugo mo ang aking iinumin."

"Bakit?"

"Dahil bampira ka na rin. At ang magaganap sa atin ay pagsasalin, pagpapalit. Bahagi ng prosesong aking binanggit."

Magtatanong pa sana ako subalit pinatahimik na ako ng kanyang mga halik. At dahil heightened ang aking senses, parang kuryenteng gumapang sa akin ang bawat dampi at hagod ng kanyang labi at dila. Nanuot ang kiliti at luwalhati sa bawat ugat, nerve at himaymay ng aking katawan, tumagos sa balat, buto at laman. At nang ako ay kanyang kubkubin, para akong iniangat, inilutang, idinuyan ng kanyang panginginain. Makapangyarihan ang kanyang pagsipsip at parang agos ng tubig nang ako ay pumulandit, halos hindi maampat na kanyang sinaid hanggang sa huling patak.

-- Excerpts from my unfinished Black Party series.